Το ελάφι στους στίχους δύο ποιημάτων

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ

Το τρομαγμένο ελάφι
πάνω απ’ το κρεβάτι σου
ήταν το πρώτο πράγμα
που πρόσεξα μόλις μπήκα
στο δωμάτιό σου.
Το ημερολόγιο κάποιας Τράπεζας.
Μήνας Ιούνιος.
Δε θυμάμαι το ζωγράφο˙
μονάχα πως τα χρώματα στο βάθος
ήταν πολύ αιχμηρά.

Λία Μεγάλου, Ο δραπέτης στο δέντρο, εκδ. Ερμής, 1972.

Φωτογραφία: George Shiras 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Ένα ελάφι κυνηγημένο κοντοστέκεται στη φωτι-
σμένη σου κάμαρα. Θα υποκύψει στο φως σου σαν
το σκοτάδι που γονατίζει το χάραμα στα πόδια του
δάσους. Ο ίδιος είναι Έρση. Που προσεύχεται τώ-
ρα μπροστά στο ξεκούμπωτο φόρεμά σου. Κάνε ν’
αστράψουν στο γέλιο του τα ρουμπίνια της χαμένης
χαράς. Είναι η λαμπάδα που καίγεται αναγγέλο-
ντας το Μεγάλο Σάββατο των ματιών σου. 

Μιχάλης Μπέκας, Νυχτοτροπισμοί, εκδ. Στοχαστής, 1995.