Νιόβη Ιωάννου

Τα δέντρα

τα δέντρα ευθύνονται
δε μένουν
ποτέ σταθερά
αλλάζουν τοπία
ρίζες
ονόματα
κι όταν νυχτώνει
κρύβονται
στους έρημους κήπους
των σπιτιών
κρυφοκοιτάζουν
απ' τα σπασμένα παράθυρα
το φεγγάρι
τη μουσική που μόλις σταμάτησε
τα παιδιά που στέκουν ασάλευτα
στο σαλόνι

~*~

Ενός λεπτού σιγή

βρόμικο γαύγισμα ο αέρας
τι μένει
να πούμε στους ψιθύρους
τώρα που κόπασαν τα δάχτυλα
διαβάζω τις ρίζες
τα ποντίκια που στάζουν μελάνι
τα ξεχασμένα μαλλιά
που ζωντανεύουν στο κύμα
το αστέρι που έπεσε
και χάθηκε
μες στο παλιό μπαούλο
που ανασαίνει δειλά
του νεκρούς του

Νιόβη Ιωάννου, Πορτατίφ, εκδ. Μανδραγόρας, 2019.

*Ο παραπάνω πίνακας είναι της εικαστικού από τη Φινλανδία, Ulla Thynell.