Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2021

Δύο ποιήματα του Ματθαίου Μουντέ

ΠΡΑΚΤΙΚΗ 

Πρέπει να περιορίσω τις αναζητήσεις μου 
και να ενισχύσω τους στόχους μου 
με στοιχεία αυτοβιογραφικά. 
Μέσα στη γεωμετρία του ολέθρου
είναι περιττή η ακαμψία 
του ενάρετου. 
Ο χρόνος παρακμάζει, γι' αυτό 
με απλές κι εύκολες φράσεις 
θα καταθέσω 
στην απαστράπτουσα αγορά 
τις χαμένες ευκαιρίες της δόξας 
και το μακρύ μαρτύριο 
του φραστικού μου αδιεξόδου. 

                     * * * 

ΣΧΟΛΙΟ 

Η ποίηση είναι μια έκφραση ευγνωμοσύνης,  
δίνει προέκταση στον έρωτα και στον Θεό. 
Ανάμεσα στο κίνητρο και την υποταγή 
η ποίηση επισημαίνει 
το αιώνιο παράπονο του παιδιού 
τη βαθιά μοναξιά του εργένη 
τη μάταιη σκόνη των πράξεων.

Ματθαίος Μουντές, "Τα αντίποινα", εκδ. της Εστίας, 1982. 




Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2021

Νίκος Καραχάλιος (Δύο ποιήματα)

ΑΝΑΔΡΟΜΗ 


Μέσα σε τούτη τη χαράδρα
είναι ριγμένα τα κόκαλά μου. 
Εκείνο, το μεγαλύτερο, είναι της μάνας μου
κι αυτό που λάμπει από βιτάλιο και χρυσάφι η κεφαλή 
       του
είναι δικό μου –
φως της σελήνης με θυμάσαι; 
Γεννήθηκα στο Κιάτο της Κορινθίας το 1932 
από γονείς που δε μπόρεσαν ποτέ 
να με γνωρίσουν –  

έτσι περήφανα ξένος 
πέρασα τη ζωή. 

~*~

ΠΟΡΘΜΕΙΟ 


Γυναίκα με το πανέρι της δύσης στα χέρια
συγκράτησα τον αποκεφαλισμό μου ώσπου
στ' ανηφορικά μονοπάτια τ' αστέρια 
ν' αποκρυπτογραφήσουν τη γραφή μου 
στα σκοτεινά δέντρα τ' αηδόνια 
να συνταχθούν με την καρδιά μου. 

Άλλαξε το βήμα σου 
σκούρε αρλεκίνε - δήμιε των ερώτων και των ημερών 
αλλοπρόσαλλε καρυοθραύστη και κωδωνοκρούστη 
των στεναγμών 

η μέρα τελειώνει στα δυτικά σφαγεία της πόλεως 
πίσω απ' το καμπαναριό 

ο θάνατος ακολουθεί το σφυγμό μου. 


Νίκος Καραχάλιος, "Το αίμα", εκδ. Πλέθρον, 1984.