Η ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ
Yπάρχει μεσ΄ την κάμαρη, που τη ζωή μου κλείνει,
Κάποιας γυναίκας σεβαστής η προσωπογραφία
Γυναίκας που όλη γνώρισε του κόσμου τη σοφία
Και αγάπησε τη μοναξιά και τη χλωμή Σελήνη
Το βλέμμα της αγγελικό χαμόγελο απαλύνει.
Το ευγενικό της μέτωπο ρυτίδωσε η Ανία.
Τόσο την κούρασε η κρυφή των σκέψεων αγωνία,
Που του θανάτου απόθησε την άχραντη γαλήνη.
Απόψε πάλι ως με θωρεί βαθειά συλλογισμένο,
Μια ψυχική ανύψωση του κάκου να προσμένω,
Βγαίνει απ΄ το κάδρο ιδανική, θαρρώ, και με σιμώνει.
- Απ΄ των ψυχών τους Ουρανούς, μου λέει κατεβαίνω.
Σαν αδελφό μου σ΄ αγαπώ, και σε καταλαβαίνω:
Κι΄ εγώ στον κόσμο επέρασα σκεπτόμενη και μόνη…
(Δημοσιευμένο στην «Νέα Εποχή» της 20-2-1938)
***
ΕΠΙΚΛΗΣΗ
De la musique avant tout shoes
Paul Verlaine
Ω! τα θλιμμένα σούρουπα
τα φθινοπωρινά!
Γιομάτα πλάνους ρεμβασμούς
κι άρρωστη νοσταλγία
γιομάτα απ ΄να ρώτημα
κρυφό, που τυραννά:
«Ώστε ήταν όνειρο, και πάει,
του θέρους η μαγεία; …»
- Πάρτε με και λικνίστε με,
καράβια σιωπηλά.
Με κούρασαν οι λογισμοί
και τα σοφά βιβλία.
(το υγρό φθινοπωριάτικο
σουρούπωμα κυλά
και στάζει εντός μου αβάστακτη
τεφρή μελαγχολία.)
- Πάρτε με και λικνίστε με,
καράβια σιωπηλά.
(Δημοσιευμένο στην «Νέα Εποχή» της 19-12-1937)
*Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της εφημερίδας "Νέα Εποχή Αγρινίου"
