O ΚΗΠΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ
'Ενας ήλιος
κι ένας κήπος
και μια στάλα νερό
να ξεδιψάσει η σκέψη σου.
Ανεβαίνεις
τη σπείρα των ωρών
μέχρι την κορφή της μέρας.
Ο κήπος γνωρίζει:
Την άλλη όψη σου
την άδεια.
Ο κήπος σου έμαθε ν' ακούς:
Το λαχάνιασμα απ' τις ρίζες
το χρόνο που χτυπά
σα ξύλινο μπαστούνι
το γέλιο του φωτός και του νερού.
Ο κόσμος μισάνοιξε:
Είναι καιρός να γκρεμίσεις το σπίτι σου
ν' ανάψεις τα καντήλια των δέντρων
να χαϊδέψεις τα βουνά και τα ποτάμια
και να χυθείς στο άπειρο.
Σταύρος Μίχας, Δυτικά ο κήπος, εκδ. Μανδραγόρας, 2004.
