ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Με την ψυχή κελί στις μνήμες.
Με κείνο το γαλάζιο γιασεμί γονατιστό, στο νοτισμένο
σάρκινο χώμα της.
Έτσι ανεξάντλητα φορτωμένους σας είδα:
Αλέξανδρε ό χ ι του Φιλίππου
Δωροθέα ό χ ι των θεών
Μαρία ό χ ι του Χριστού
να βυθίζεστε στις περιοχές των επόμενων βημάτων σας
ώσπου χαθήκατε κι απόμεινε ένα καπέλλο, ένα ταγάρι
κ' ένα ζευγάρι καλοκαιρινά σαντάλια
να επιπλέουν στις πλάκες του πεζοδρομίου - εκεί στην
παραλιακή λεωφόρο -
καθώς κάποιο αίσθημα μιας πρόσκαιρης νίκης
- αλλά σωστά υποταγμένης στην τελική της ματαιότητα -
έπνεε απαλά, δίκαια, λικνίζοντας τους φοίνικες ή τα μαλλιά
όλως εμάς,
που χειροκροτούσαμε τους αγώνες ταχύπλοων σκαφών
κάπου ανάμεσα στο Παλιό Φάληρο και την αιωνιότητα.
Αντώνης Γκάντζης, Αποκαθήλωση στα θρύψαλα του φεγγαριού,
εκδ. Πλέθρον, Αθήνα 1979.
