ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΟΠΩΣ
Ανακάθισα σκέφτομαι
ποιός εμένα θα δικάσει
ποιός θα με καλέσει πίσω.
Έμιλυ κι όμως
πανέμορφη
απ' ότι έφτιαξα ξέφυγε
συνθήκη ή ιστός;
Άυλο σώμα που ξάπλωσες
στο κρεβάτι ξεντυμένος
είμαι άντρας ή θα γίνω;
*
ΑΧ ΚΑΙ Ο ΠΕΝΑ
Αγαπητέ Σάντρο
στα παλιατζίδικα φορέσαμε
τα δικά τους καφτάνια
κι ήταν έκθαμβοι στη ματιά τους
δεν έμεινε παρά καπνός
στα μάτια τους.
* * *
Ο χρόνος και η κοινή του μοίρα
μας έφερε κοντά· τόσο κοντά
που τα πρόσωπά μας έμειναν
στον κήπο
γιατί στο σπίτι μέσα
στο παρθένο δάσος
σχεδίασμα άγριο
φτιάχνει ποιητής
κρατώντας σπαθί.
Γιώργος Κατραούρας, Τρέμω στο υπερώο, εκδ. Περισπωμένη, Αθήνα 2024.
