ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Ὅλες οἱ πόρνες τῆς Οἰκουμένης
χυμίξανε καὶ μοῦ βγάλανε τὰ μάτια.
Τὰ βάλανε σὲ μιὰν ἀνοιχτή λειψανοθήκη
καὶ τὰ γυρόφερναν στοὺς μαχαλάδες
γιὰ νὰ ’βρουνε θεράπειο οἱ ποιητές.
Χωρίς αὐτούς τοὺς ἀγύρτες
ὁ κόσμος εἶναι νεκρός.
Τὸ ἀόμματο πρόσωπό μου
τοὺς βλέπει νὰ περπατᾶνε στοὺς αἰῶνες
ἀγκαλιασμένοι μὲ τοὺς θεούς,
ἀειπάρθενοι στὸν ὡραῖο τους νοῦ
κι ἀπειρόγαμοι στοῦ λόγου τὸ σπέρμα.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΜΟΥ ΑΜΑΡΤΗΜΑ
Ἔκλεψα τὰ λεπτά ἀπ’ τὰ παγκάρια
γιὰ νὰ ψωμίσω τὴν ποίηση.
Τάκης Αντωνίου, Επιγράμματα, εκδ. Imago, Αθήνα 1983.
.jpg)
