Φόβος
Φόβος είν' οι αφίξεις που μαστίζουν
τα δωμάτια,
τα ευπαθή τους πράγματα.
Ο καιρός περνάει
κι ο χαρακτήρας μου αλλάζει.
Περνάει ο καιρός κι ο χαρακτήρας μου
φθίνει
όπως του κουρασμένου τραγουδιστή η φωνή
(χαράματα σε κέντρο διασκεδάσεως)
ή όπως φθίνουν οι μύες του χεριού του σερβιτόρου
που συγκεντρώνει τ' άδεια πιάτα.
~*~
Αναβίωση
Η χάρη εκείνης της αναβίωσης
αδύνατο να περιγραφεί.
Οι φήμες μιλούσαν
για ενσαρκώσεις ομορφιάς
για αποθεώσεις ωραίων προσώπων
κι ήταν κατώτερες απ' όσα αξιώθηκαν
να δουν
τα τυχερά μάτια μας
(την ευδοκία των βλεμμάτων μεταφέρω κυρίως
για να μη ξεχαστεί).
Δημήτρης Κονιδάρης, Οικείος, 1984.
