*Η πόλη ως διάσταση ανάγνωσης του κόσμου και ως σύμβολο - μια ακούσια ποιητική συνομιλία
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Αργά, ηδονικά με δεξιοτεχνία
βυθίζει ο πάνθηρας τα νύχια του
στο υπογάστριο της πόλης
τη μέρα είν' αόρατη η ψυχή μας
τη νύχτα όμως φωσφορίζει στο σκοτάδι
και είν' αυτή που ακούει το λυγμό της πόλης
καθώς τη βρέχουνε τα δάκρυα της
και η μόνη που καταλαβαίνει το παράπονό της
γι' αυτή την έλλειψη πρωτοτυπίας στο θάνατό της
και όλες τις κοινοτοπίες που την πνίγουν.
Ευάγγελος Βογαζιανός, <<Αναφανδόν>>, Αθήνα, 1983.
ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ
Γίνανε όσα γίνανε
Και όμως - η βαρετή πίεση -
Παραμένει ακόμα ολόιδια η ζωή
Το ισχύων πολίτευμα
Τεράστιο βήμα νεκρών ανθρωποτήτων
Η άσκηση του τέλους
Μάρτυρας πρωταρχικού κινήτρου
Βιασμός σε ανοιχτό δωμάτιο
Τυφλότητα και νηφάλιοι νόμοι
Ο επιζών διαμαρτύρεται
Οι παλιές πόλεις σε συναγερμό
Άκρως ερωτικές
Δίχως κατοίκους.
Στέλιος Ροΐδης, <<ΚΟΣΜΟΙ>>, εκδ. Image, 2019.
**Φωτογραφίες: Κατερίνα Ζησάκη
