Στέλιος Γεράνης

Η ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΟΥ


Η σ ι ω π η: η πρώτη αρχή
της θεραπείας μου. Κ' ύστερα ο λόγος
μοναχός
στο σκοτεινό του θάλαμο. Κ' ύστερα η λέξη
αναδυόμενη
απ' την αόρατη φωλιά της.

Λέξη και λόγος
σα μικρά σπουργίτια φοβισμένα
να ισοζυγιάζονται στους κλώνους μου
έτοιμα να πετάξουν.

Κ' εσύ, οκνέ μου γείτονα, τι περιμένεις
τι ζητάς; Ξύπνα πρωί, ένα χάραμα
και στήσε ξόβεργες διπλές
στο μυστικό μου δάσος.

*Το ποίημα είναι από τη συλλογή του Στέλιου Γεράνη "Παθολογία" (1960). Αντλήθηκε ωστόσο από τη συγκεντρωτική έκδοση "Στέλιος Γεράνης, Σαράντα χρόνια ποίηση και δράση (1944 - 1984)" της Εταιρίας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά (1985). 

Γεράνης - Ασθενούς διάγνωσις

Ασθενούς διάγνωσις

[...]
Κι αν υπομένω ψύχραιμα
έρευνες
εξευτελισμούς
κι αστείες διαγνώσεις κι αν
ακρωτηριάζουν κάθε μέρα
το σώμα μου
και δεν μιλώ
είναι γιατί αθροίζω αιτίες κι αφορμές
ν' αλλάξω τα φθαρμένα μάτια μου
και ν' ανασύρω από το χάος τη φωνή μου:
αυτή τη μόνη ασθενική
που την ποτίζω κάθε βράδι με τις μνήμες μου
να γίνει ανθός
να γίνει λόγος εύρωστος,

ο μόνος άξιος ιατρός που θα με σώσει.

Στέλιος Γεράνης, "Παθολογία", 1960.