Σταύρος Μίχας

                     O ΚΗΠΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ

                     'Ενας ήλιος

                      κι ένας κήπος

                      και μια στάλα νερό

                      να ξεδιψάσει η σκέψη σου.   

                      Ανεβαίνεις

                      τη σπείρα των ωρών

                      μέχρι την κορφή της μέρας.

                      Ο κήπος γνωρίζει:

                      Την άλλη όψη σου

                      την άδεια.

                      Ο κήπος σου έμαθε ν' ακούς:

                      Το λαχάνιασμα απ' τις ρίζες

                      το χρόνο που χτυπά

                      σα ξύλινο μπαστούνι

                      το γέλιο του φωτός και του νερού.

          

                      Ο κόσμος μισάνοιξε:

                      Είναι καιρός να γκρεμίσεις το σπίτι σου

                      ν' ανάψεις τα καντήλια των δέντρων

                      να χαϊδέψεις τα βουνά και τα ποτάμια

                      και να χυθείς στο άπειρο.

                      Σταύρος Μίχας, Δυτικά ο κήπος, εκδ. Μανδραγόρας, 2004.

Άκανθος

Η ΚΑΤΟΨΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ


ΠΟΥ ΕΠΕΣΕΣ
ΣΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΔΕΙΣ
ΕΝΑ ΠΛΟΙΟ ΑΚΟΜΑ
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ
ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΑ ΓΥΑΛΙΝΑ ΚΥΜΑΤΑ
ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ
ΚΑΙ
ΠΟΥ ΝΑ ΣΤΗΣΩ ΤΗ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ
ΓΙΑ Ν ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ ΟΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ
ΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ
ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΣΤΑΧΥΑ
ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΑΧΕΡΟΝΤΑ
ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΛΙΓΟ ΛΙΓΟ ΦΕΥΓΕΙ
ΚΑΙ ΒΑΦΕΙ ΤΑ ΒΡΟΜΙΣΜΕΝΑ ΝΕΡΑ
ΜΕ ΤΑ ΒΑΘΙΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΤΙΣΙΑΝΟΥ
Η ΕΙΣ ΗΡΙΔΑΝΟΝ ΚΑΘΟΔΟΣ
Η ΑΜΕΤΡΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
ΠΟΥ ΝΤΡΟΠΙΑΣΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ
ΑΡΓΟ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑ ΤΗΣ ΣΚΟΝΗΣ
ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΟΔΟ
ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
ΣΤΑ ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΧΕΡΙΑ
ΠΟΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ
ΝΑ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ
Σ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΙΝΟΗΜΕΝΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΠΑΝΤΑ
ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ
ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
ΣΤΟΝ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΜΗΝΑΣ 2012

ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΟΔΟ

Άκανθος, Τύχη και ανάγκη, εκδ. Φίλντισι, 2013

Μισέλ Φάις

1


Η Μις Ελ απελπισμένη
χωρίς έστω ένα μπλουζ
μια φωτογραφία του Έντμοντ
Απόμεινε στον λόφο
με μαύρο ταγέρ κ' άγνωστο ποτό
κάτω από τη σβηστή διαφήμιση
της MEMOIRE.


Μισέλ Φάις, Το σύνορο, εκδ. Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 1983.

Χ. Π. Σοφίας

ΑΙΩΝΕΣ 

Αιώνες τώρα το σπέρμα έχει τη θλίψη του θεού

Αιώνες τώρα η μήτρα έχει τη χαρά του ανθρώπου 

~*~

ΑΠΟΥΣΙΑ 

Τί γυρεύει η θάλασσα στο δωμάτιό μου;

Δε γνωρίζει την απουσία σου;

~*~ 

ΕΓΩ

Τη γλώσσα μού τη δίδαξαν 

Τη σιωπή την έμαθα μόνος μου 

~*~

ΚΕΝΟ 

Γεμίζεις το κενό 

Παίρνοντας το σχήμα του άλλου

Και το λες ευτυχία 

Χ. Π. Σοφίας, "Μουσώνες τα δένδρα δυσκολεύονται να ανασάνουν", εκδ. Κουκκίδα, Αθήνα, 2018.