Δύο ποιήματα του Νίκου Σπάνια

ΠΑΝΤΟΤΕ ΥΠΟΛΟΓΙΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ


Η τυχαία συνάντηση είναι, σχεδόν, πάντοτε τυχερή
Να λες ευχαριστώ ό,τι και να συμβεί.
Ακόμη κι αν σου βγει σε κακό.
Ω! Το κακό είναι πιο καλό κι απ' το καλό καμιά φορά.
Σ' ευχαριστώ ό,τι και να συμβεί .
Ακόμη κι αν σε σκουπίσει ο άνεμος.
Ακόμη κι αν το ρόδο στάξει αίμα.
Ακόμη κι αν χάσεις τα χαρτιά σου.
Ακόμη κι αν χάσεις τα συλλοϊκά σου.


Νίκος Σπάνιας, Αμερική, εκδ. Οδός Πανός, 1988.

JAZZ

[...]

Ερμαφρόδιτος θα είναι ο άνθρωπος του μέλλοντος 

Θ' ανακλαδίζει ηδονικά τα μέλη του 

Πετώντας στο διάστημα 

Θα αγκαλιάζεται εναέρια με πουλιά 

Θα πίνει τη μελαγχολία σαν καφέ 

Χωρίς ζάχαρη 

Ήχος θα τρίβεται στον ήχο σαν τσακμακόπετρα

Αρπάζοντας φωτιά 

Ο καϋμός του θα μοιάζει σαν το βώδι 

Που μουγκρίζει 

Σα φρύδι που θα μεταναστεύει από το πρόσωπο 

Κι η σάλπιγγα του Satchmo 

Θα σύρει μια φωνή που θ' αναιρεί 

Ό,τι δημιουργήθηκε μέχρι την ώρα αυτή...

Νίκος Σπάνιας, Ποιήματα της Τρίτης Λεωφόρου (αρ. 3), Athens Printing Company, New York, 1971.