"ΕΛΕΝΗ"
Οι άνθρωποι, Ελένη,
οι μόνοι άνθρωποι των ασύλων,
είναι καμωμένοι από σύρμα και λύπη.
Να έρθεις,
να φανείς,
να ρωτήσεις για την πορεία της υγείας μου,
ύστερα να κοιταχτούμε βαθιά,
μέχρι ολόκληρο το δωμάτιο να μυρίσει αγκαλιά.
Να μην τρομάξεις
που θα ξερνώ το φως από τα μάτια μου.
Να έρθεις, Ελένη, να φανείς,
να σταθούμε αμίλητοι εμπρός
από τα απομεινάρια των καλοκαιριών...
Απόστολος Θηβαίος, "17", εκδ. Εκάτη, 2011.
*Φωτογραφία: Βασίλης Κουντζάκης, Αίγινα, 2016
