*Αναδημοσίευση από το 1-2.gr και την σελίδα Ποίησης "Εν Φαντασία και Λόγω"
Βαγγέλης Ροζακέας (Καλαμάτα, 1938 - ;)
Αναφορά στον ουρανό
Στην Κ. Α.
Κύριε, είχα μια ζεστή καρδιά
σκεπασμένη με κεραμίδια
στην άλλην άκρη τής πολιτείας.
Στην αυλή μου βασιλικό
στα χέρια μου το παράπονο
και στα μάτια μου ένα χριστουγεννιάτικο άστρο.
Αγαπούσα τα πουλιά
χαιρετούσα τούς ανέμους —
και μεγάλωνα.
Ζύμωνα ψωμί με τη βροχή,
Φούρνιζα με τον ήλιο·
Και τάιζα πέντε στόματα.
Ξεφύλλιζα τις μέρες μου
να βρω το πρόσωπο εκείνης
που δεν είχε κανένα παράπονο:
Της μέρας πού έγινε ήλιος.
Στη Γη μας δεν είχα άλλη ημερομηνία
από αυτή πού Εσύ νομοθέτησες: Ερημιά.
Τα βράδυα πού άναβες τ' αστέρια Σου
κι εγώ τη μικρή μου λάμπα
άνοιγα όλα μου τα όνειρα βεντάλια.
Κι είχα πολλά όνειρα. Κύριε!
τόσα πολλά που γέμισε ή κάμαρά μου
και δεν χωρούσαν τα έπιπλα.
και τα παπούτσια μου.
Έπειτα δεν με χωρούσε και μένα...
Ο μυστικός δείπνος των πουλιών, εκδ. Δίφρος, 1962
