Μιχάλης Χελιώτης

Το κορμί μου γέμισε βρύα

Ξύνομαι ν απαλλαγώ

Και τότε ανάβει εντός μου

Μια κάψα, μια πυρκαγιά έρωτα.

Που πάει; Υπομονή.

Θα έρθει το φθινόπωρο, θα μαραθώ,

Θα γαληνέψω μέσα σε στίχους!

Αν δεν είχα την ποίηση

(αιμάσουσα, χαρά μου και πληγή)

Θάθελα ναμουνα αγκάθι.

Ριζωμένο πάντα σ ένα ξερό βράχο.

Γαλήνιος, αποξεραμένος, τεθνεός.

Ένα θαυμάσιο μωβ τίποτα.

Που κεντρίζει. Που τρυπάει.

Που ματώνει.

Κι εμπνέει!

Μιχάλης Χελιώτης, "Αδυσώπητο μωβ", Ιδιωτική έκδοση, Δεύτερη έκδοση, Αθήνα 1999.