ΠΑΝΤΟΤΕ ΥΠΟΛΟΓΙΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ
Η τυχαία συνάντηση είναι, σχεδόν, πάντοτε τυχερή
Να λες ευχαριστώ ό,τι και να συμβεί.
Ακόμη κι αν σου βγει σε κακό.
Ω! Το κακό είναι πιο καλό κι απ' το καλό καμιά φορά.
Σ' ευχαριστώ ό,τι και να συμβεί .
Ακόμη κι αν σε σκουπίσει ο άνεμος.
Ακόμη κι αν το ρόδο στάξει αίμα.
Ακόμη κι αν χάσεις τα χαρτιά σου.
Ακόμη κι αν χάσεις τα συλλοϊκά σου.
Νίκος Σπάνιας, Αμερική, εκδ. Οδός Πανός, 1988.
Η τυχαία συνάντηση είναι, σχεδόν, πάντοτε τυχερή
Να λες ευχαριστώ ό,τι και να συμβεί.
Ακόμη κι αν σου βγει σε κακό.
Ω! Το κακό είναι πιο καλό κι απ' το καλό καμιά φορά.
Σ' ευχαριστώ ό,τι και να συμβεί .
Ακόμη κι αν σε σκουπίσει ο άνεμος.
Ακόμη κι αν το ρόδο στάξει αίμα.
Ακόμη κι αν χάσεις τα χαρτιά σου.
Ακόμη κι αν χάσεις τα συλλοϊκά σου.
Νίκος Σπάνιας, Αμερική, εκδ. Οδός Πανός, 1988.
JAZZ
[...]
Ερμαφρόδιτος θα είναι ο άνθρωπος του μέλλοντος
Θ' ανακλαδίζει ηδονικά τα μέλη του
Πετώντας στο διάστημα
Θα αγκαλιάζεται εναέρια με πουλιά
Θα πίνει τη μελαγχολία σαν καφέ
Χωρίς ζάχαρη
Ήχος θα τρίβεται στον ήχο σαν τσακμακόπετρα
Αρπάζοντας φωτιά
Ο καϋμός του θα μοιάζει σαν το βώδι
Που μουγκρίζει
Σα φρύδι που θα μεταναστεύει από το πρόσωπο
Κι η σάλπιγγα του Satchmo
Θα σύρει μια φωνή που θ' αναιρεί
Ό,τι δημιουργήθηκε μέχρι την ώρα αυτή...
Νίκος Σπάνιας, Ποιήματα της Τρίτης Λεωφόρου (αρ. 3), Athens Printing Company, New York, 1971.
AMOR, NO TE VAYAS SIN MI
ΑπάντησηΔιαγραφή(para Enrique)
Ελκυστικώτερος
Στρεπτότερος από αντιλόπη
Γάργαρος
Σαν εξελληνισμένη λέξη
Απ’ τη φωνήεσσα γλώσσα σου
Πολύφυλλος σα νύχτα
Περιττός σαν δίγαμμα
Γέρνοντας απ’ τα πολλά
Κλαδιά της ομορφιάς σου
Αποσπώντας κομμάτια νύχτας με τα νύχια σου
Βγάζοντας μυθικούς καπνούς απ’ τα μαλλιά σου
Ούτε λευκός ή μαύρος μα χρυσοκίτρινος
Με φλέβες πρισμένες από θαμμένα όνειρα
Με τα μαυρογάλαζα βαρειά μαλλιά σου
Με τον σκοτεινό καθρέφτη του γυμνού κορμιού σου
Με τα τρυφερά φιλιά σου κουδουνίζοντας από μακριά
Με τους πάνθηρες των ποδιών σου
Με το βάκτρο της ήβης σου
Με την κιθάρα της κοιλιάς σου
Με τους σπόρους του στήθους σου
Με τους μαγνήτες της γλώσσας σου
Με τους πανσέδες των ματιών σου
Με την ατελείωτη βροχή των απαριθμήσεών σου
Με το κεφάλι υπνόγερτο από το όπιο
Με το κεφάλι τανυσμένο σαν κραυγή
Σκίζοντας τον αέρα
Έρωτα
Μη με προσπερνάς
Μη με εγκαταλείπεις εδώ πέρα…
Νίκος Σπάνιας, Ποιήματα της τρίτης Λεωφόρου, Αρ. 3, 1971