Τρία ποιήματα του Γιώργου Κ. Καραβασίλη

ΓΙΑ ΣΕ, ΠΟΥ ΞΕΚΟΨΕΣ ΑΠ’ ΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΜΕΛΙΣΣΙΟΥ

Για σε, που ξέκοψες απ’ το πλευρό του μελισσιού

Και ήρθες να μεθύσεις στο φιλί μου

Θ’ αλλάξω τα μάτια μου.

Για σένα, βέλασμα της ακατοίκητης αυγής,

Με βλέμμα νεκρού αγαπημένου θα φορτίσω τα μάτια μου.

Του πρώτου κόσμου έμβρυο που κούρνιασες στο στέρνο μου,

Θ’ ανεβώ την ηλικία της άγνοιας και της σοφίας

Τα μάτια σου ν’ ανοίξω, το σώμα σου να χτίσω.

Δροσιά μαντηλιού σ’ ετοιμοθάνατο,

Ευφροσύνη χιονιού σε θάλλον στήθος να σε πω.

Και σαν στο αίμα σου, του κάλλους οι βυθοί αναβοσβήνουν,

Θα ξεριζώσω αυτά τα μάτια,

Θα ξεκληρίσω τη δυναστεία του πάθους,

Για να μπορώ κι εγώ να στεγαστώ αγάπη μου,

Για να μπορώ κι εγώ ν’ αγαπηθώ.

~*~

ΠΡΩΙ, ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Όταν περνάς στο νυχτικό της πρωινέ νοτιά 

Η σάρκα της παίρνει τη ρώμη του τοπίου 

Και το μικρό δωμάτιο 

Ο ερωδιός

Κρεμά το βλέμμα της στο σύμπαν.

~*~

ΦΟΥΓΚΑ 

Ας κρατήσεις την ήσυχη νύχτα

Στο μουσικό κρύσταλλο τ' άστρου. 

Τσαμπί το φεγγαρόφωτο ορθώνει 

Τις ρίζες της καρδιάς μας.

Η αγάπη γεννιέται στο χνώτο της γης

Κάτω από τα μουσκεμένα φύλλα. 

Ας κρατήσεις την ήσυχη νύχτα

Κι η γη και τ' άστρα και το φεγγαρόφωτο 

Καρποφορούν φωνήν αγάπης.

Ας κρατήσεις την ήσυχη νύχτα

Κι η αυγή μονάχα να' ρθει να σε κοιμήσει 

Στης ανάσας το ράγισμα. 

Γιώργος Κ. Καραβασίλης, "Καλλιέργεια του Αίματος" (1970-1984), εκδ. Γνώση, 1984.