Γιάννης Χαιρέτης, Δύο ποιήματα

*Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο To Koskino 

Η ΠΟΛΗ

Περιπλανώμενος

στην ερημιά

της εγκαταλειμένης πόλης

θωρώ τη λήθη

με το σάβανό της

να σκεπάζει

καθ’ έργο του ανθρώπου.

Όλα τριγύρω μου

χαλάσματα και όρνεα

που κράζουνε τρομαχτικά’

κι ο Άρχων της φθοράς

την εφιαλτική σκιά του

έχει απλώσει

πάνω απ’ τα παιδιά του.

Μονάχα εκεί,

στην κεντρική πλατεία

-σύμβολο μίσους-

ορθώνεται

φρικτή

η φυλακή.

*

ΚΥΚΛΟΣ

Αναθυμούμενος

Τα χρώματα της νιότης

έδεσα

της μοναξιάς μου τη θελιά,

στα κέρατα

των περασμένων Χρόνων.

Έτσι με βρήκε -γερασμένο-

το πρωί

μ’ ένα παλιό καντήλι,

αναμμένο

να φωτίζει το παρόν

κι ένα μικρό θυμό

να ξαγρυπνά

στην πόρτα της ψυχής μου.

*Από τη συλλογή “Ο κήπος των απολάψεων”, Εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Δεκέμβρης 1992.