Άκανθος

Η ΚΑΤΟΨΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ


ΠΟΥ ΕΠΕΣΕΣ
ΣΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΔΕΙΣ
ΕΝΑ ΠΛΟΙΟ ΑΚΟΜΑ
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ
ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΑ ΓΥΑΛΙΝΑ ΚΥΜΑΤΑ
ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ
ΚΑΙ
ΠΟΥ ΝΑ ΣΤΗΣΩ ΤΗ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ
ΓΙΑ Ν ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ ΟΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ
ΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ
ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΣΤΑΧΥΑ
ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΑΧΕΡΟΝΤΑ
ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΛΙΓΟ ΛΙΓΟ ΦΕΥΓΕΙ
ΚΑΙ ΒΑΦΕΙ ΤΑ ΒΡΟΜΙΣΜΕΝΑ ΝΕΡΑ
ΜΕ ΤΑ ΒΑΘΙΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΤΙΣΙΑΝΟΥ
Η ΕΙΣ ΗΡΙΔΑΝΟΝ ΚΑΘΟΔΟΣ
Η ΑΜΕΤΡΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
ΠΟΥ ΝΤΡΟΠΙΑΣΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ
ΑΡΓΟ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑ ΤΗΣ ΣΚΟΝΗΣ
ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΟΔΟ
ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
ΣΤΑ ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΧΕΡΙΑ
ΠΟΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ
ΝΑ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ
Σ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΙΝΟΗΜΕΝΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΠΑΝΤΑ
ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ
ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
ΣΤΟΝ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΜΗΝΑΣ 2012

ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΟΔΟ

Άκανθος, Τύχη και ανάγκη, εκδ. Φίλντισι, 2013