Δύο ποιήματα του Wols

54

Το σύμπαν φανερώνεται
μέσα από ατέλειωτους κύκλους,
όλα τα στοιχεία κινούνται κυκλικά•
για να πεισθείς κοίταξε το νερό

ο κόσμος υπάρχει μέσα από ρυθμούς.

~*~

55

Αδιαφορώ αν ο Θεός
παριστάνεται με κύκλους
ή με μια ευθεία γραμμή•
δε γίνεται όμως
να παριστάνεται με πρόσωπα.

Wols, Ποιήματα και Αφορισμοί, εκδ. στιγμή, β' έκδοση, 2002.

*Οι παραπάνω πίνακες είναι του ζωγράφου και ποιητή Wols (A. O. Wolfgang Schulze).

Δανιήλ Χαρμς

ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ Νο 10 

Ήταν κάποτε ένας κοκκινομάλλης που δεν είχε ούτε μάτια
ούτε αυτιά.
Δεν είχε ούτε μαλλιά και συνεπώς κοκκινομάλλη τον
έλεγαν μόνο υποθετικά.
Δεν μπορούσε να μιλήσει, γιατί δεν είχε στόμα. Ούτε και
μύτη είχε.
Δεν είχε χέρια, ούτε και πόδια. Ούτε κοιλιά είχε, ούτε
πλάτη, ούτε σπονδυλική στήλη, ούτε εντόσθια. Δεν είχε
τίποτε! Άρα δεν μπορούμε να ξέρουμε για ποιον άνθρωπο
πρόκειται.
Καλύτερα λοιπόν να σταματήσουμε ν' ασχολούμαστε μαζί
του.

6 Ιανουαρίου 1937 

Daniil Kharms, Γαλάζιο Τετράδιο, εκδ. Νεφέλη, Νοέμβριος 2010.

Ζήσης Οικονόμου

ΣΑΝ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ


Όλα να τ' άφηνες
που σε κρατούν δέσμιο στις πόλεις.

Σου αρκεί μια στέππα ως πέλαγος
μια πάμπα απέραντη σβησμένη
στων οριζόντων το αχανές.

Μια καλύβα στη μέση πρωτόγονη
στην πιο παρθένα γη της Γης
μοναχικός, χωρίς σκοπό
τις μέρες να ζεις κυανές
γεμάτες αγέρα και χρώμα.

Να 'ναι η ζωή σου ηλιοτρόπιο
την τροχιάν ακολουθώντας.
Και να 'ναι
τόσο λεπτός τόσο ανεπαίσθητος
ο εαυτός σου.


Ζήσης Οικονόμου, Μια παρουσίαση από τον Γιάννη Δάλλα, σειρά "εκ νέου", αρ. 15, εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2002.

Ντέμης Κωνσταντινίδης

Προς τι οι πόζες;
Της Marlboro θυμήσου
τον καουμπόη.

Και δες, κατράμι
πώς γίνεται το μέσα
απ' τα πακέτα.

Δεν τα σηκώνουν
όλοι τα ποιήματα,
τη μαύρη πίσσα.

Υγιεινιστής
να 'μενες καλύτερα.
Και καριερίστας.

Ντέμης Κωνσταντινίδης, 3.8.2019

*Το ποίημα και η φωτογραφία της ανάρτησης είναι από τη σελίδα του ποιητή στο facebook.

Βασιλική Γεροκώστα

Έτσι οι άνθρωποι παραπονι-
ούνται περιμένοντας το λε-
ωφορείο, "μόνο το δικό μου
δεν περνάει", περνούν λοιπόν τη ζωή
τους περιμένοντας να περάσει το δικό
τους, όμως κανενός "δικό" δεν περνά-
ει γιατί περνάει πάντα των άλλων κι
έτσι εγώ, φίλοι μου, ή θα πάρω το επό-
μενο ή θα πάω σπίτι με τα πόδια.

Βασιλική Γεροκώστα, Ασανσέρ, εκδ. ιδίοις κόποις, 2009.

Δύο ποιήματα για την καύτρα του τσιγάρου

Άστρα

Καπνίζουν κ’ οι άγγελοι, είπε.
Άμα σηκώσετε τη νύχτα
το κεφάλι σας θα τις ιδείτε
τις κάφτρες των τσιγάρων τους.

Τι καφενείο τι ουρανός
ντουμάνι και φτυσιές
κι αέρας σάπιος

(κι ο κάτω κόσμος
στάχτες κι αποτσίγαρα).

Χρήστος Μπράβος
*Από την ποιητική συλλογή «Ορεινό καταφύγιο», Τυπογραφείο «Κείμενα», Αθήνα 1983.

~*~

Οι ποιητές

Τα βράδια οι διαβάτες 

περνούν μέσα από τα πάρκα για να κόψουν δρόμο. 

Εμείς τους βλέπουμε.

'Η, μάλλον, βλέπουμε την καύτρα του τσιγάρου τους. 

Γιώργος Μαρκόπουλος

*Από την ποιητική συλλογή "Οι πυροτεχνουργοί", εκδ. Τραμ, Θεσσαλονική 1979.  

Θάνος Ξηρός (δύο ποιήματα)

Αυλητής του καιρού

Άρωμα γυναίκας
Στην είσοδο, στο ασανσέρ, στη σκάλα
Γυναίκας που ήρθε ή έφυγε αδιάφορο
Και πάντα στέκει εκεί
στη μέσα μας σκιά ακουμπισμένη
ανεξήγητα μόνη.

~*~

Ελευσίνα 

Σβήνει το δειλινό στο βάθος κόκκινο
στην Ελευσίνα ανάβουνε τα φώτα ένα - ένα
και βραδιάζει
Σκούρες φιγούρες τα βουνά και τα καράβια
που 'χουν δέσει
Στην Εθνική σφυρίζουν φορτηγά ντομάτες φορτωμένα
και καρπούζια
Στα μπαρ τραγούδια λαϊκά που φέρνουνε συνάλλαγμα
Και στων παιδιών τα όνειρα μαύρα πουλιά
που κράζουν
Στην Ελευσίνα που πεθαίνει
κάθε μέρα.

Θάνος Ξηρός

*από την "ΜΠΑΛΑΝΤΕΖΑ" (1990)
ανθολογία - από τις βραδιές "Ποίησης και Μουσικής".