Γεράνης - Ασθενούς διάγνωσις

Ασθενούς διάγνωσις

[...]
Κι αν υπομένω ψύχραιμα
έρευνες
εξευτελισμούς
κι αστείες διαγνώσεις κι αν
ακρωτηριάζουν κάθε μέρα
το σώμα μου
και δεν μιλώ
είναι γιατί αθροίζω αιτίες κι αφορμές
ν' αλλάξω τα φθαρμένα μάτια μου
και ν' ανασύρω από το χάος τη φωνή μου:
αυτή τη μόνη ασθενική
που την ποτίζω κάθε βράδι με τις μνήμες μου
να γίνει ανθός
να γίνει λόγος εύρωστος,

ο μόνος άξιος ιατρός που θα με σώσει.

Στέλιος Γεράνης, "Παθολογία", 1960.

Χειλαδάκης - Ήθη και έθιμα ελληνικής επαρχίας

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ

Ασσύριοι μάγοι
Θεσσαλοί ορνεοσκόποι
Ψεύδονται και καιροσκοπούν
Μα εσύ ατάραχος θα βάλεις την πορφύρα
Τ' ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι
Τον κόκορα της προδοσίας στη μασχάλη
Και θα κυλίσεις στην ταβέρνα
Με τον Θωμά
Τον Ντίνο τον Κρυστάλλη
Τον Ιωάννη
Κι άλλους εννιά
Με την ελπίδα κάποιος απ' αυτούς να σε προδώσει...
Θα στρώσεις κάτω τα κιτάπια
Με τους τσιφούτικους λογαριασμούς
Τα νταραβέρια και τους ισολογισμούς:
Αυτά στη χήρα, τόσα στη Μαγδαληνή
Κι ότι απομείνει
Αβέρτα-μπάνγκα
Μαστούρα και κρασί.

Ασσύριοι μάγοι
Θεσσαλοί ορνεοσκόποι
Μετεμπειρίκειοι υπερρεαλιστές
Ω ποιητές της κομμουνιστικής μεμψιμοιρίας
Βλαχομπαρόκ της Θεσσαλίας
Αβρές κυρίες της γενιάς του '70
Μη την κοιτάτε την Ελλάδα υπό γωνίαν.
Περ' από κάθε μαρξιστική δεοντολογία
Σιωπώντας μπείτε στην πομπή
- την ύστατη πομπή των μυροφόρων -
Και σωπάστε
Σεβαστείτε τα μπουρδέλα της οδού Φυλής
Το καφενείο του Βυζούρη
Την Πατριάρχου-Ιωακείμ την ανεγκέφαλη
Τον Άγιο-Παύλο, την οδό Ψαρρών
Το παλαιό Μεταξουργείο
Τη Χαβάη.

Νίκος Χειλαδάκης, Υκσώς ή Ιξώς, εκδ. Εκάτη, 1993.

*Ο πίνακας είναι του ζωγράφου Αριστόδημου Παπαδάκη.

Μανουσάκης - Επίλογος

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οἱ λέξεις εἶναι πρίσματα

πού μέ διαθλοῦνε:

καθένας βλέπει κι ἄλλο

χρῶμα τοῦ φάσματος.

Ἄν μποροῦσα

νά γράφω τούς στίχους μου

μέ φθόγγους σιωπῆς

ἴσως κάπου κάπου

κανένας κατόρθωνε

εἰσχωρώντας στήν ἀδιαπέραστην ὕλη

νά μέ συναντήσει ἀτεμάχιστο.

Γιώργης Μανουσάκης, Τό σῶμα τῆς σιωπῆς, Χανιά 1970

*Οι παραπάνω πίνακες είναι του ζωγράφου Μιχάλη Μανουσάκη.

Φιλιππίδης - Εγωτική προπαγάνδα

Εγωτική προπαγάνδα

ΙΙ

Σαν πλαστική μπάλα
στο ρύγχος φώκιας
το ανθρώπινο σώμα κάνει τραμπάλα,
σ’ έναν πίδακα
σιντριβανιού από λέιζερ
ανία
ατονία
κατάθλιψη
σύνθλιψη.

Καιρός τσιτωμένος – επικοινωνιακή
αγκύλωση.

Καιρός – όστρακο
κι εμείς το μουχλιασμένο του μαργαριτάρι.

Δεν γίνεται αλλιώτικα!
πρέπει ακριβά
να πουληθεί το τομάρι μας,
κανείς να μη μάθει
πόσο φθηνοί είμαστε!

Γιώργος Φιλιππίδης, "Γαλάζια μηχανή", εκδ. Καστανιώτη, 1999.

Φίφης - Φωτολύτρωση

ΦΩΤΟΛΥΤΡΩΣΗ

[...]

Αν όλη αυτή η παρουσία υφίσταται 

καθώς γράφω αυτούς τους στίχους,

είναι που τη διαφεντεύει το φως,

δεν την αφήνει μόνη στην αιώνια νύχτα.

Σταμάτης Φίφης, Το στέμμα του τρελού, εκδ. Εκάτη, 2013.

*Kandinsky, Picture with a Black Arch (1912). 

Βασίλης Λιάσκας

ΙΙ

Μονάχος,
μεταξύ ουρανού και γης απόμεινα,
ωστόσο μήτε μοναξιά
ουδέ ερήμωση πια νοιώθω,
άνθρωποι ας μ' εγκατέλειψαν
αν μ' άφησαν.

Εγώ τις μυστικές κεραίες μου βυθίζω στο σκοτάδι,
ψαύω τη δροσερή φωτιά που καίει μέσα στις ρίζες,
το αθάνατο νερό κάτω απ' τα πόδια που κυλά,
το γλυκό γάλα πίνω των σπερμάτων,
κι ακούω σιωπηλός
του έρωτα και του θανάτου το παιχνίδι.

Βασίλης Λιάσκας, Καταγωγή, 1961.

Δανάη-Ουρανία Σκεύη

[...]
Ένα παράπονο ίσως 
του λουλουδιού που δεν μυρίστηκε
του μουσικού που δεν τον άκουσε κανένας.

[...]

Σαν άχνα ένα χάδι όταν φύσαγε η κουρτίνα 

προς το βράδυ ανεμίζοντας την αναπνοή του νυχτολούλουδου. 

Κι έτσι συνεχίζονταν η ζωή κι ας μην ξέραμε 

γιατί η αγάπη συγχρονίζεται στην ατμόσφαιρα όλων των 

ανθρώπων.

Δανάη-Ουρανία Σκεύη, συλλογή "Δορυφόρος - Έκλαμψη - Πρωτοαστέρας", εκδ. Εκάτη, 2006.

Ταστάνης - Η άλλη πολιτεία

Η ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Η πολιτεία απόψε

έχει γυαλίσει τα δόντια της.

Φοράει όπιουμ 

κάτω από συνθετικό γουναρικό 

και ψωνίζεται από Συγγρού μέχρι Σαρωνίδα.

Γιατί να σε ξέρει; 

Κι αν σε ήξερε γιατί να σε θυμάται;

Η παγωμένη σάρκα σου

στο τσιγγέλι των αζήτητων.

Δωμάτιο σκοτεινό. 

Νικοτίνη και φαινοθειαζίδη. 

Μαραμένα ροζ τριαντάφυλλα στο νεροπότηρο. 

Σκορπισμένα περιοδικά ποικίλης ύλης. 

Τα μάτια σου ανήμπορα να τρυπήσουν 

τους λεκιασμένους τοίχους. . .

Καλύτερα έτσι. 

Να μη δεις τα φώτα που τώρα τρέμουν ηδονικά

μα σε λίγο θα 'ναι όπως το λιωμένο χιόνι 

πάνω στο χώμα. . .

Είναι ώρα να καλέσεις τους φίλους σου. 

Όσοι απόμειναν.

Θα 'ρθουν.

Το μπουκάλι άνοιξε. 

Μοίρασε τσιγάρα στο τραπέζι. 

Πριν σημάνουν μεσάνυχτα ξεκλείδωσε την πόρτα.

Αλλά

πες τους να 'ρθουν από τον πίσω δρόμο.

Να μη δουν τη λεωφόρο. 

Γιατί θα κουραστείς με λόγια να εξηγήσεις. . .

Αρκετά περίμενε ο Πήγασος 

μακρυά

στην άλλη πολιτεία να σας πάει.

Άρης Ταστάνης, Νυχτερινές Στάσεις, εκδ. Διογένης, 1985.

Φίφης - Και αν κάποτε

ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΤΕ

Ποια αρχή, ποιο τέλος αποζητά ο ποιητής

με στίχους να περιγράψει;

Μοιάζει πολυτέλεια

η ποιητική στην εποχή μας

κρυμμένη στις γωνιές των δρόμων 

δεν αφορά σχεδόν κανέναν αναγνώστη,

κανένα πνεύμα, καμιά ψυχή.

Ο κόσμος φαντάζει κενός

μέσα στην τρέλα και την αγωνία 

προσπαθεί ν' αγκιστρωθεί από κάπου, 

να επιβιώσει, διψασμένος για στιγμές ευτυχίας.

Ψάχνει το λόγο, μα το λόγο 

δεν τον κατανοεί, για να πάρει κουράγιο

παρηγοριά, χαρά και συγκίνηση. 

Και αν κάποτε αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε,

ξεχάστηκε κι αυτό. 

Δεν έχει καμία σημασία πια.

Σταμάτης Φίφης, "Η παρέλαση της αθωότητας", εκδ. Εκάτη, 2016.

Σιδέρης - Σχέδιο με μολύβι

ΣΧΕΔΙΟ ΜΕ ΜΟΛΥΒΙ 

Όλα είναι κανονισμένα. 

Η πρόθεση του ζωγράφου,

η άσπρη επιφάνεια του χαρτιού,

το μολύβι που ήδη αγγίζει

και δείχνει το δρομολόγιο. 

Εκείνο ακόμα που δεν πήρε

την τελική του θέση 

είναι η γυναίκα που ποζάρει 

και που προβληματίζεται,

αν θα πρέπει, δηλαδή,

να κοιτάζει το τοπίο 

από το ανοιχτό παράθυρο 

ή, με σκυμμένο κάπως το κεφάλι, 

να προσηλώνεται 

στο διάβασμα του βιβλίου της.

Τάκης Σιδέρης, Ατομική Έκθεση, εκδ. Κέδρος, 1997.