Θάνος Ξηρός (δύο ποιήματα)

Αυλητής του καιρού

Άρωμα γυναίκας
Στην είσοδο, στο ασανσέρ, στη σκάλα
Γυναίκας που ήρθε ή έφυγε αδιάφορο
Και πάντα στέκει εκεί
στη μέσα μας σκιά ακουμπισμένη
ανεξήγητα μόνη.

~*~

Ελευσίνα 

Σβήνει το δειλινό στο βάθος κόκκινο
στην Ελευσίνα ανάβουνε τα φώτα ένα - ένα
και βραδιάζει
Σκούρες φιγούρες τα βουνά και τα καράβια
που 'χουν δέσει
Στην Εθνική σφυρίζουν φορτηγά ντομάτες φορτωμένα
και καρπούζια
Στα μπαρ τραγούδια λαϊκά που φέρνουνε συνάλλαγμα
Και στων παιδιών τα όνειρα μαύρα πουλιά
που κράζουν
Στην Ελευσίνα που πεθαίνει
κάθε μέρα.

Θάνος Ξηρός

*από την "ΜΠΑΛΑΝΤΕΖΑ" (1990)
ανθολογία - από τις βραδιές "Ποίησης και Μουσικής".

Σπύρος Κατσίμης (τρία ποιήματα)

ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ 

Στην κρύα νύχτα η ασφάλεια της πόλης 
κατέβηκε στο υπόγειο 
έσπασε την πόρτα και τους συνέλαβε όλους 
ακριβώς τη στιγμή που άκουγαν μελωδίες 
απ' τον παράνομο ραδιοσταθμό. 

~*~

ΤΟ ΘΕΑΜΑ 

Οι περίεργοι παρακολουθούν σαν μια
επίδειξη μαγείας 
τον άνθρωπο που δακρύζει και ματώνει. 

~*~

Η ΣΤΑΧΤΗ

Όσο ακόμα είναι καιρός τρέχω μέσα 
                                        στην πυρκαγιά. 

Μην ανησυχείτε για με. Σας βλέπω 
-στην πράσινη έκταση- 
από το μέρος της φωτιάς. 

Όσο ακόμα είναι καρός τρέχω στα
                                       φλεγόμενα δάση...

Μην ανησυχείτε για με. Σας βλέπω 
από το μέρος της στάχτης. 

Σπύρος Κατσίμης, Το κίτρινο, εκδ. Καστανιώτη, 1987.

Δύο ποιήματα του Γιώργου Ξ. Στογιαννίδη

Σκέπτομαι
τις χιλιάδες πυρωμένα ποιήματα
που ανικανοποίητα κάηκαν στη φωτιά τους
το ανάπηρο όνειρο που καταχωνιάστηκε σ' έναν ανάπηρο
ύπνο
το απερίγραπτο τίποτε.

Μη ντραπείς να με καλέσεις λοιπόν
όπως κάποιον που χάνεται μέσα στο πλήθος
και δε βλέπεις παρά το κεφάλι ή τα χέρια του
που απεγνωσμένα κινιούνται
σα να πνίγεται
όσο κι αν είναι άδικος κόπος αυτό...

~*~

ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ ΕΓΩ ;

Ρομαντικός εγώ
όταν απ' το ύψος του αρχαίου θεάτρου,
βουβός,
παρακολουθούσα μέσα από πολύπλοκα πεύκα
τον δύοντα ήλιο;
Τα φλύαρα τζιτζίκια είχαν ευτυχήσει ενωρίς
στην ακοή μου.
Ήμουν έτοιμος
στην ήσυχη ώρα του Αυγούστου
ν' αφανιστώ,
αν δε με προδίναν δυο κατάλευκα βότσαλα
που θορυβήσαν μέσα στο σάκκο μου.

Γιώργος Ξ. Στογιαννίδης, Αφήγηση ξεναγού, Σκαπτή Ύλη, 1979.

Δύο ποιήματα του Θανάση Μιαούλη (Άνθιμου)

Δεν βρήκα 

Δεν νιώθω
                  τύψεις
για όσα έγραψα.
Οργίζομαι όμως
που δεν βρήκα
χειρότερα λόγια
για να περιγράψω.

~*~

Έπαρση 

Νοερά
έχω επάρει
τη νεκροκεφαλή μου
πάνω στον ιστό
                         της αποτυχίας
και κοιτάζω
τον κόσμο
να συνωστίζεται
μπροστά στο θέρετρο
που δεν έχει εισόδους.

Θανάσης Μιαούλης (Άνθιμος), εκδ. Τα Νέα Ελληνικά, 1985.

*"пустой курорт / empty resort" του Dmitry Kazakov

Μιχάλης Π. Δελησάββας

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΙΙ

Λίγο ακόμα θα κρατηθούν γερμένα
το φως και τα χρώματα
Ήχοι και κινήσεις καμπύλες
ο χρόνος στροβιλίζεται στη χοάνη, αδειάζει
σε κύκλους και πάλι τα πράγματα με περιέχουν
Έπειτα θα συμβούν οι καθιζήσεις της νύχτας
κίτρινοι λαμπτήρες στις κορφές των στύλων
προσκλητήρια μιας άλλης σιωπής θα ηχήσουν
Η νύχτα θα κλείσει τα διπλά μου βιβλία
επί τέλους
μαζί με καθρέφτες αόρατους θα πέσουν οι τοίχοι

Τότε θριαμβευτικά, το σκοτάδι
θ' ανοίξει διάπλατες τις κρυφές του εξόδους
καλώντας με.

Μιχάλης Π. Δελησάββας, Εσωτερική Μετανάστευση, εκδ. Διογένης, 1989.

Στέλιος Γεράνης

Η ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΟΥ


Η σ ι ω π η: η πρώτη αρχή
της θεραπείας μου. Κ' ύστερα ο λόγος
μοναχός
στο σκοτεινό του θάλαμο. Κ' ύστερα η λέξη
αναδυόμενη
απ' την αόρατη φωλιά της.

Λέξη και λόγος
σα μικρά σπουργίτια φοβισμένα
να ισοζυγιάζονται στους κλώνους μου
έτοιμα να πετάξουν.

Κ' εσύ, οκνέ μου γείτονα, τι περιμένεις
τι ζητάς; Ξύπνα πρωί, ένα χάραμα
και στήσε ξόβεργες διπλές
στο μυστικό μου δάσος.

*Το ποίημα είναι από τη συλλογή του Στέλιου Γεράνη "Παθολογία" (1960). Αντλήθηκε ωστόσο από τη συγκεντρωτική έκδοση "Στέλιος Γεράνης, Σαράντα χρόνια ποίηση και δράση (1944 - 1984)" της Εταιρίας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά (1985). 

Τρία ποιήματα του Κώστα Καναβούρη

ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Επιχειρώ νυχτερινές διακοπές
με τρόλεϊ στο τελευταίο δρομολόγιο
με τρόλεϊ που φεύγουν στην ομίχλη
αδειάζει τρέχοντας η πόλη
θα μπορούσαμε, ίσως, να περάσουμε
απέναντι ̇ στην Πέργαμο.

~*~

ΣΚΑΚΙ

Ποτέ δεν παίζουν σκάκι
κάτω απ' τις ανθισμένες πορτοκαλιές
ιδιαίτερα τις νύχτες με φεγγάρι.
Είναι αντίθετο στη λογική της άνοιξης.

Μπορεί και της ιστορίας.

~*~

ΧΟΡΟΣ

Εμπιστεύθηκα τις βροχές του Γενάρη
και τις ακολούθησα κατά πόδας.
Γιατί το χειμώνα, που οι νύχτες δυσκολεύονται,
επιτέλους το χώμα γύρω στ' αγάλματα μαλακώνει.
Τότε κρεμάω στον Ηνίοχο μια επιγραφή.
ΠΡΟΣΟΧΗ, ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ.
Τραβιέμαι στο μέσα μέρος
μιας ενάλιας ταβέρνας
δίχως να νιώσεις έρχομαι
αβάσταχτα ν' αγαπηθούμε. 

*Τα ποιήματα είναι από τη συλλογή του Κώστα Καναβούρη "Νυχτολόγιο χειρός" και αντλήθηκαν από την ανθολογία 11 Ελλήνων Ποιητών με τίτλο "Φώτα Πορείας, 1" (εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1988). 

*Ο πίνακας είναι του Rodgers Naylor

Θανάσης Νιάρχος

Ταυτότητα 

Γεννήθηκα
σαν ένα φθαρμένο νόμισμα
τις ρωγμές του να βαθαίνει
γιατρεύοντάς τες.

~*~

Γεύση θανάτου 

Ο κόσμος είταν πολύς
μ' εκλεκτική ειδικότητα στις καλές τέχνες
το δείπνο εξαιρετικά ελαφρύ
η μουσική - ω η μουσική - αποκλειστικά κλασσική
μα μενα κάτι μου θύμιζε
-άθελά μου βεβαίως-
το χώρο μιας εκτέλεσης
μ' αναρίθμητους μελλοθάνατους
που είχαν καταδικαστεί
"επί λιποταξία".

Θανάσης Νιάρχος, "Εικοσιτέσσερα νυχτερινά τραγούδια", 1970.

*Salvador Dali - Dinner in the Desert (by Giraffes on Fire), 1937 

Ο άγγελος του νότου

Οι εκδόσεις EKATH
σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου
του Σταμάτη Φίφη με τίτλο

Ο άγγελος του νότου

την Τρίτη 15 Οκτωβρίου και ώρα 19:30
στο βιβλιοπωλείο ΜΩΒ ΣΚΙΟΥΡΟΣ, πλατεία Καρύτση 3 Αθήνα.
Ποιήματα θα διαβάσει η συγγραφέας Ανδρονίκη Μαστοράκη.

Το βιβλίο παρουσιάζουν οι
Τζίνα Τριανταφύλλου, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ
και Βασίλης Κουντζάκης, ποιητής.

Στις 15 Οκτωβρίου, στο βιβλιοπωλείο "Μωβ Σκίουρος" επί της πλ. Καρύτση, προλογίζω την όγδοη ποιητική συλλογή του Σταμάτη Φίφη "Ο άγγελος του νότου" (εκδ. Εκάτη, 2019).
Ο Σταμάτης Φίφης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Με την ποίηση έχει μια σχέση από τα εφηβικά του χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του '80. Ανήκει, αν και εξέδωσε για πρώτη φορά λίγο αργότερα (1990) στην ποιητική γενιά του '80, τη λεγόμενη "γενιά του ιδιωτικού οράματος". Η σπουδαία ανθολογία των Στεφανάκι - Χουρδάκη τον είχε συμπεριλάβει.
Με αφορμή το βιβλίο θα ψηλαφίσουμε μια ποιητική διαδρομή τριών δεκαετιών κι ας ανήκει στα όχι εμφανή και όχι περιζήτητα, αφού αποτελεί αθόρυβη κι επί της ουσίας προσωπική κατάθεση.

Β. Κ.

Γιώργης Μανουσάκης - Στα βαθιά φυλλώματα

ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ ΦΥΛΛΩΜΑΤΑ

Της μνήμης η παλίρροια μού φέρνει

τα πιο απροσδόκητα συντρίμμια ναυαγίων.

Πρέπει να προχωρήσω πέρα

απ' τις γκριμάτσες του τρελού

με τα δεμένα χέρια και τ' ολονύχτιο

βογκητό του μονοπόδαρου. Να φτάσω

στα βαθιά φυλλώματα, εκεί

όπου σε κρύπτες μυστικές πλαγιάζουν

όσοι ποτέ δε μας πόνεσαν

και γι' αυτό τους ξεχάσαμε.

Προσπάθεια μάταιη. Τα κλαδιά της λήθης

μακραίνουν και συστρέφουνται σα φίδια

φράζουν τα μονοπάτια, κλείνουν

τα περάσματα. Η μνήμη δεν εξουσιάζεται

παίζει μαζί μας.

Γιώργης Μανουσάκης. Άνθρωποι και Σκιές, εκδ. Αστρολάβος / Ευθύνη, 1995.